بیمه رانندگان تپ سی و اسنپ به چه صورت است؟ آیا این اقشار، از خدمات بیمه در سال ۹۸ بهرهمند میشوند؟
بسیاری از رانندگان تپ سی و اسنپ با توجه به اینکه در کشوری هستیم که رکورددار تصادف است، شکایت از عدم بهرهمندی از خدمات بیمه دارند، و در تجمعات اعتراضی سال گذشته نگرانی خود را از معیشت خانوادههایشان در ایام پیری و ازکارافتادگی عنوان کردند. همینطور آنان از کمی دستمزد و حقوق خود بسیار ناراضی هستند و این موضوع را به دلیل تعدد تعداد رانندگان میدانند.
از سوی دیگر، مسئولین اسنپ و تپ سی، معتقدند چون ساعات کار رانندگان، مشخص نیست و ساعت کاری به اختیار خودشان تنظیم شدهاست، و تنها به صورت مشارکتی با تاکسیهای آنلاین همکاری دارند؛ مشمول قوانین بیمه نمیشوند. همینطور بر خلاف رانندگان تپ سی و اسنپ ، مسئولین استخدام رانندگان را بی رویه نمیدانند و اعلام میکنند جمعیت رانندهها ثابت است.
اما به هر حال دغدغه این عزیزان برای معیشت و آینده خود و خانوادههایشان و چگونگی برقراری مستمری بسیار به جا است. به همین علت سازمان تامین اجتماعی برای استفاده از خدمات بیمه توسط این عزیزان راهکارهایی را پیشنهاد داده است.
بیمه تامین اجتماعی و رانندگان تپ سی و اسنپ
رانندگان تپ سی و اسنپ ، اگر با کارفرمای خود قرارداد کار بسته باشند، لیست حق بیمه آنها به صورت کامل و با لیست حقبیمه، توسط کارفرما، در قالب بیمه اجباری، به سازمان تامین اجتماعی باید ارائه شود. اگر عقد قرارداد به صورت پیمانکاری باشد، شخص باید به سازمان تامین اجتماعی رجوع کرده و تحت عنوان بیمه اختیاری و یا بیمه حرف و مشاغل آزاد بیمه شود.
از آنجایی که این اشخاص از نظر قانون وزارت کار شاغل محسوب میشوند، اگر از مزایای بیمه بیکاری استفاده میکنند؛ در صورت مراجعه بازرس سازمان، و عدم حضور و محرز شدن عدم حضور به علت مشغول شدن در کسب وکاری دیگر، خدمات بیمه بیکاری آنان قطع خواهد شد.
بهرهمندی از سایر مزایای بیمه برای رانندگان تپ سی و اسنپ به چه صورت است؟
اگر رانندگان تپ سی و اسنپ؛ مشمول ماده ۲ و ۴ قانون کار باشند، کارفرما وظیفه پرداخت مزایای قانون کار مانند بیمه اجباری، سنوات، مرخصی و… را دارد.
ماده ۲ قانون کار میگوید: « کارگر کسی است که به هر عنوان در مقابل دریافت حق السعی اعم از مزد ، حقوق ، سهم سود و سایر مزایا به درخواست کارفرما کار می کند.»
این ماده و تعریف آن میگوید، اگر شرایط دریافت حقوق و مزایا و یا به اصطلاح حق السعی به راننده اطلاع داده شود(شرکت از او تقاضا نکند) و او دارای اختیار برای قبول و یا رد این حق السعی باشد، و جریمهای هم در این باره به او تعلق نگیرد، ماده ۲ قانون کار برای او صادق نیست.
ماده ۴ قانون کار میگوید: « کارگاه محلی است که کارگر به درخواست کارفرما یا نماینده او در آنجا کار می کند . از قبیل موسسات صنعتی، کشاورزی، معدنی، ساختمانی، ترابری، مسافربری، خدماتی، تجاری، تولیدی، اماکن عمومی و امثال آنها . »
بنابر این تعریف؛ اماکن عمومی شهر تهران (و دیگر شهرها)، میتواند به عنوان گارگاه شناخته شود.
اما توجه داشته باشید، برای اینکه رانندگان تپ سی و اسنپ، مشمول قانون کار شوند باید هر دو شرط ماده ۲ و ۴ قانون کار توامان داشته باشند. این سیستم اختیاری بودن نحوه اطلاع و قبول و یا رد سفرها؛ و همینطور عواقب قبول نکردن سفرها توسط راننده میتواند به وجود و یا عدم وجود رابطه کارگری-کارفرمایی دلالت داشته باشد.
پیام بگذارید